Τετάρτη 14 Μαρτίου 2018

Τί είναι η "χημεία" στις σχέσεις;




Ο εγκέφαλός μας αναγνωρίζει κάτι το γνώριμο στον άνθρωπο απέναντί μας. Έχουμε ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο μηχανισμό αναγνώρισης μοτίβων μέσα στο κεφάλι μας και ενεργοποιείται παράγοντας τα χημικά που προκαλούν ευχαρίστηση (ντοπαμίνη, σεροτονίνη) όταν αναγνωρίζει ένα μοτίβο που του είναι γνώριμο παλιά. Πόσο παλιά; Από τότε που κάναμε τις πρώτες μας σχέσεις σαν μικρά παιδιά με τους γονείς μας, (και μετέπειτα με τα αδέρφια μας, τους θείους μας, τους δασκάλους μας στο σχολείο). 

Ερωτευόμαστε το γνώριμο, όχι το ευχάριστο. Όσο παράλογο και αν ακούγεται αυτό, είναι εντούτοις ψυχολογικό.


Κοιτάξτε γύρω σας και θα δείτε την αλήθεια αυτού του ισχυρισμού. Πόσοι άνθρωποι δεν ερωτεύονται τα "λάθος" άτομα και υποφέρουν εξαιτίας τους. Πόσοι άνθρωποι δεν πονάνε λόγω του έρωτα. Αν ερωτευόμασταν το "ευχάριστο" αυτό δε θα συνέβαινε ποτέ. 


Άρα κάτι άλλο συμβαίνει.

Βασάνισέ με όπως έχω μάθει να βασανίζομαι.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Αλαίν ντε Μποτόν ερωτευόμαστε αυτόν που μας κάνει να υποφέρουμε όπως υποφέραμε στις σχέσεις μας όταν ήμασταν μικροί. 


Στην ουσία ερωτευόμαστε συναισθηματικά σενάρια και όχι ανθρώπους. Είμαστε εθισμένοι σε ένα είδος σχέσης και όχι σε ένα τύπο ανθρώπου. 


Δεν έχει σημασία αν βγάζει νόημα. Ο εγκέφαλός μας, το συναίσθημά μας, η καρδιά μας δε λειτουργεί με βάση τη λογική. Λειτουργεί με βάση το γνώριμο. Γι' αυτό θέλει να επαναλαμβάνει διαρκώς τα ίδια πράγματα γιατί εκεί νιώθει οικεία. Αυτόν τον τύπο σχέσης νιώθει ότι μπορεί να διαχειριστεί ψυχικά. Όσο δυσάρεστος και αν είναι.


Ο φόβος του αγνώστου είναι πολύ ισχυρότερος από τον πόνο του οικείου.



Δημήτρης Φλαμούρης
(μαθητικός-ψυχολόγος)





2 σχόλια:

  1. ...όταν η αρχική φυσική έλξη που επιτυγχάνεται με την εξωτερική εμφάνιση, προχωρά στην εσωτερική ηθική, δηλαδή στην εσωτερική ομορφιά, και αυτή με τη σειρά της οδηγεί στην διανοητική έλξη, δηλαδή στην νοητική ομορφιά όπου δυο άτομα ''συνδέονται'' με απώτερο σκοπό την ολοκλήρωσή τους ως άτομα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή