Το γραφείο μου

Αυτό είναι το γραφείο που κάθομαι
κι αυτό είναι το γραφείο που τόσο αγαπώ
κι αυτή είναι η γραφομηχανή που κάθεται μπροστά μου
εκεί που χτες μόνο το σώμα σου καθότανε μπροστά μου
με τους ώμους του μαζεμένους σαν αρχαίος χορός
με τη γλώσσα του σαν βασιλιάς ν’ αυτοσχεδιάζει νόμους
με τη γλώσσα του σαν της γάτας ανοιχτά να γλείφει γάλα
με τη γλώσσα του…κι οι δυο μας περιελιγμένοι στη γλιστερή ζωή της.
Αυτά εχτές, την ημέρα εκείνη.

Αυτή ήταν η μέρα της γλώσσας σου
της γλώσσας σου που ηρθ’ απ’ τα χείλη σου,
που μου ανοίγουν, μισά ζώα, μισά πουλιά
μαγκωμένα στην εξώπορτα της καρδιάς σου.
Αυτή ήταν η μέρα που ακολούθησα του βασιλιά τις διαταγές
περνώντας απ’ τις κόκκινες και γαλάζιες φλέβες σου
τα χέρια μου κατέβαιναν τη ραχοκοκαλιά,
γοργά σαν το σωλήνα της φωτιάς
Τα χέρια μου στα πόδια σου ανάμεσα όπου αναδεικνύεις
την μέσα γνώση σου,
όπου ορυχεία διαμαντιών είναι θαμμένα
κι ανεβαίνουν για να θάψουν
ανεβαίνουν πιο απροσδόκητα κι απ’ αναστηλωμένη πόλη.


Ann Sexton