Τσουλήθρα ονείρων

Γιατί το πρόσωπο σου είχε τόση γαλήνη,
Έσπαγε σε μυριάδες κόκκους άμμου,
Που έσκαβαν παιδικά φτυαράκια
Ψάχνοντας τον κρυμμένο θησαυρό.

Γιατί η καμπύλη της πλάτης σου,
Τσουλήθρα ονείρων

Γιατί το στόμα σου,
Πεταλούδα που μόλις απελευθερώθηκε στο δάσος.

Γι'αυτο
Μη ρωτάς.
Τα φτερά των πουλιών ξέρουν.


Κωστής Χριστοδούλου